Zadośćuczynienie za zmarnowany urlop

W ostatnich latach obserwujemy prężny rozwój branży hotelarskiej i turystycznej. Coraz więcej osób decyduje się na skorzystanie z usług świadczonych m.in. przez biura podróży. Niestety zdarza się, że to jak wycieczka została przedstawiona w ofercie przedstawionej podróżnemu przed zawarciem umowy w znaczący sposób różni się od tego jak wygląda w rzeczywistości. Czy za nieudany urlop możemy domagać się od organizatora turystyki rekompensaty? Jeżeli tak – w jaki sposób jej dochodzić?

Odpowiedzialność biura podróży

Odpowiedzialność kontraktowa organizatora turystyki (tj. przedsiębiorcy turystycznego, który tworzy, sprzedaje lub oferuje do sprzedaży imprezy turystyczne – np. biuro podróży) obejmuje zarówno szkody majątkowe, jak i niemajątkowe wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. W konsekwencji podróżnemu przysługuje zarówno odszkodowanie, jak i zadośćuczynienie za tzw. zmarnowany urlop.

Czym jest zmarnowany urlop?

Pojęcie tzw. zmarnowanego urlopu (wasted holiday) wykształciło się na gruncie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który w wyroku z dnia 12 marca 2002 r. w sprawie C-168/00 – Leitner stwierdził, iż konsumentom należy zapewnić ochronę w postaci zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z utraty przyjemności z wakacji. Przez tzw. zmarnowany urlop rozumie się więc szkodę niemajątkową polegającą na utracie doznań, przyjemnych przeżyć, relaksu i komfortu psychicznego oczekiwanych w związku z zawartą umową o usługi turystyczne. Dyskomfort psychiczny uzasadniający dochodzenie rekompensaty może spowodować np. utrata rzeczy spakowanych do bagażu, które miały służyć należytemu wypoczynkowi, zakwaterowanie w hotelu o innym standardzie niż deklarowany w ofercie, wyżywienie zapewnione w ramach imprezy turystycznej nieodpowiadające zapewnieniom biura podróży lub powodujące problemy żołądkowe. Nie tylko wydarzenia, które mają miejsce w trakcie wycieczki mogą stanowić podstawę do zadośćuczynienia. Konsument może doznać krzywdy również w przypadku, gdy biuro podróży odwoła planowaną wycieczkę. Zwłaszcza, jeżeli będzie już zbyt późno by zarezerwować inny wyjazd w tym samym terminie lub przesunąć urlop.

Jak dochodzić swoich praw?

Obowiązkiem podróżnego jest niezwłoczne zgłoszenie organizatorowi turystyki, (jeżeli to możliwe jeszcze w trakcie wycieczki) zastrzeżeń co do jakości usługi (np. braku klimatyzacji w hotelu). Dzięki temu organizator będzie miał szansę usunąć nieprawidłowości. W obecnym stanie prawnym nie jest jednoznaczne, czy procedura reklamacyjna jest obligatoryjna, czy też stanowi fakultatywny etap dochodzenia roszczeń. Wydaje się jednak, iż podróżny powinien poinformować o dostrzeżonych wadach imprezy turystycznej, chociażby ze względu na uprawdopodobnienie wystąpienia krzywdy. Roszczenia w związku z zadośćuczynieniem za zmarnowany urlop przedawniają się w terminie 3 lat, w tym czasie podróżny musi wystosować do organizatora turystyki odpowiednie żądania.

Wyłączenia odpowiedzialności

Odpowiedzialność organizatora turystyki nie jest absolutna, podlega ona wyłączeniu w przypadku, gdy winę za niezgodność wykonanej usługi turystycznej z umową ponosi podróżny lub też osoba trzecia, niezwiązana w wykonywaniem usług objętych umową o udział w imprezie turystycznej, a niezgodności nie dało się przewidzieć lub uniknąć bądź też umowa została niewykonana lub nienależycie wykonana z powodu nadzwyczajnych i nieuniknionych okoliczności.

Podsumowanie

Zadośćuczynienie za zmarnowany urlop przysługuje w przypadku doznania przez podróżnego dyskomfortu psychicznego związanego z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy. Wysokość zadośćuczynienia jest kwestią indywidualną, wpływ na nią ma m.in. to, w jakim stopniu niezgodność z umową wpłynęła na komfort psychiczny, dobre samopoczucie i zadowolenie z wakacji podróżnego.

Jeśli zainteresowały Państwa zagadnienia poruszone powyżej lub macie Państwo wątpliwości odnośnie innych aspektów prawa pracy oraz prawa konkurencji – zapraszamy do kontaktu. Chętnie udzielimy odpowiedzi na wszelkie pytania.